The child ตอนที่ 3 บึงดำ

คุณเคยได้ยินคำเตือนจากคนเฒ่าคนแก่ ว่าอย่าทำสิ่งนั้นอย่าทำสิ่งนี้ เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของเด็กห้าคนที่เป็นเพื่อนรักกัน แต่ด้วยความเป็นเด็กทำให้บังเอิญทำสิ่งนั้นๆ จนเจอกับเรื่องราวลึกลับ และน่าพิศวง

          คุณเคยได้ยินคำเตือนจากผู้ใหญ่หรือไม่ ว่าอย่าไปเล่นน้ำตามลำพังเวลากลางคืน อาจจะเกิดอุบัติเหตุ หรือเป็นตะคริวแล้วไม่มีใครช่วยได้

          ครอบครัวอ้นมีแม่อ้อย และน้องสาว ชื่ออิง บ้านอยู่บริเวณตอนกลางระหว่างหมู่บ้านกับเมือง อยู่ใกล้กับอู๋ซึ่งสองครอบครัวนี้เป็นเพื่อนกันมานาน ทำให้อ้นกับอู๋ไปมาเล่นกันตั้งแต่เด็กจนได้ไปเรียนโรงเรียนเดียวกันกับพวกแจ็ค ทั้งสองเลยพากันเข้ามาเล่นในหมู่บ้าน 

          วันหนึ่งช่วงเวลายามเย็น อากาศครึ่มฟ้าครึ่มฝน “พี่อ้น พี่อ้น จะออกไปไหนหรอ นี่มันใกล้จะค่ำแล้วนะ” น้องอิงถาม “วันนี้พี่ว่าจะไปหาของกลางคืนหนะ อากาศเหมือนฝนจะตก น่าจะได้ของกลับมาเยอะ” อ้นตอบ “พี่อ้นจะไปคนเดียวเหรอ” น้องอิงถาม “ไม่ได้ไปคนเดียว ว่าจะชวนเจ้าอู๋ไปด้วยหนะ” อ้นตอบ “เอาเสื้อกันฝนไปด้วยนะ ลูกเดี๋ยวฝนตกจะไม่สบายเอา” แม่อ้อยบอก “เอามาแล้วแม่ เดี๋ยวอ้นไปแล้วนะ” อ้นตอบ อ้นปั่นจักรยานมาถึงบ้านอู๋ที่อยู๋ไม่ห่างกันมาก “เจ้าอู๋ ไปหาของกลางคืนกันเอาเสื้อกันฝนไปด้วยนะ” อ้นบอกอู๋ “ได้ๆ วันนี้ข้าไม่มีอะไรทำพอดี แต่กลับเร็วหน่อยนะพรุ่งนี้วันจันทร์ ต้องไปโรงเรียน” อู๋บอก “ได้เลยเอ็งไม่ต้องห่วงข้าเอาอยู่” อ้นบอก ทั้งสองปั่นจักรยานเข้ามาในหมู่บ้าน “ว่าแต่เอ็งจะไปหาของกลางคืนที่ไหน คืนนี้” อู๋ถาม “เอาน่าข้ามีที่ เด็ดๆ อยู่” อ้นตอบ ทั้งคู่ปั่นจักรยานมาทางท้ายหมู่บ้านออกมาไกลพอสมควร จนถึงบึงแห่งหนึ่งเวลาตอนนั้น ก็ 18.00 น. “ถึงแล้วที่นี่หละที่เราจะมาหาของกลางคืนกัน” อ้นบอก “อ๋อบึงดำนี่เอง ข้าก็นึกว่าเอ็งจะพาไปไหน” อู่ตอบกลับ “ที่นี่แหละเด็ด ไม่ค่อยเห็นชาวบ้านมาหาของกลางคืนที่นี่ด้วย” อ้นบอก ที่นี่ก็คือบึงดำ เป็นบึงที่อยู่ท้ายหมู่บ้านบริเวณนั้นเป็นดินอ่อนทำให้น้ำขังและขยายออกเรื่อย ๆ จนกลายเป็นบึง บึงนี้มีตะไคร่น้ำอยู่มากอยู่ที่ก้นบึงมองดูเป็นสีดำไปหมด ชาวบ้านเลยเรียกกันว่าบึงดำ

          ทั้งคู่จัดแจงเตรียมอุปกรณ์ต่างๆ ใช้เวลาพอสมควร ตอนนั้นก็ประมาณ 18.30 น. บรรยากาศใกล้จะมืด และฝนเริ่มจะตกพร่ำๆ เหมาะที่สัตว์เริ่มจะออกมาหากิน ทั้งคู่เริ่มจับกบ จับปู ใส่ข้องเรื่อย ๆ โดยอ้นจะเดินอยู่ริมๆ น้ำเพื่อไล่สัตว์ขึ้นมาบนบก อู๋ก็รอจับอยู่บนบก จนเวลาผ่านไปจนถึง 20.50 น. ทั้งคู่จับของกลางคืนได้เยอะมาก “วันนี้จับได้เยอะเลยนะเนี่ย ” อ้นบอก “แต่ข้าว่ามันแปลกๆ อยู่นะทั้งที่ ที่นี่อุดมสมบูรณ์ขนาดนี้ ทำไมไม่มีใครมาหาของกลางคืนที่นี่เลยว่ะ” อู๋สงสัย ทันใดนั้นทั้งคู่ก็หันไปเห็นลุงคนหนึ่งยืนอยู่ใกล้ๆ กับริมบึง “เจ้าอู๋เอ็งเห็นลุงคนนั้นไหม แกมาอยู่ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่”อ้นสงสัย “ข้าก็ไม่รู้หว่ะข้าอยู่ข้างบน ก็มองซ้ายขวาตลอดนะ เพิ่งเห็นแกนี่แหละ” อู๋ตอบ “ลุงครับ ลุงครับ มาหาของกลางคืนเหรอครับ” อ้นตะโกณถาม “หึ้ย เจ้าอ้นเอ็งจะไปชวนแกคุยทำไมว่ะ แกน่ากลัวนะข้าว่า” อู๋บอก “ข้าว่าจะอยู่ต่อสักหน่อย เลยคิดว่าถ้าชวนแกคุยได้จะได้ไม่ต้องระแวงกัน” อ้นตอบ “ว่าไงเจ้าหนุ่ม เอ็งเรียกข้าเหรอ” ลุงแปลกหน้าตอบ พลางเดินเข้ามาใกล้ๆ “ลุงมาหาของกลางคืนเหรอครับ” อ้นถามอีกครั้ง “เปล่าหรอก ข้ามาเดินเล่นหนะเจ้าหนุ่ม” ลุงแปลกหน้าตอบ “ลุงมาเดินเล่น เวลานี้เนี่ยนะ แถมเสื้อกันฝนก็ไม่ใส่ลุงไม่กลัวเป็นไข้เหรอลุง” อ้นถามแบบสงสัย “ฮ่า ฮ่า ฮ่า เอ็งไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอกเจ้าหนุ่ม ข้าหนะแข็งแรงกว่าที่เอ็งเห็นนะ แล้วข้าก็อยู่บริเวณนี้ด้วย” ลุงตอบพลางหัวเราะ “ว่าแต่นะลุง พวกผมจะอยู่หาของที่นี่สักพัก ผมวานให้ลุงอยู่เป็นเพื่อนหน่อยได้ไหมครับ รู้สึกปลอดภัยดี” อ้นถาม “ได้สิเจ้าหนุ่ม เดี๋ยวข้าอยู่เป็นเพื่อนพวกเอ็งเอง พวกเอ็งก็ระวังหละ อย่าลงไปบริเวณน้ำลึกมันอันตราย” ลุงตอบ “ได้เลยครับลุง ขอบคุณครับ งั้นเดี๋ยวพวกผมไปหาของต่อนะครับ” อ้นตอบ จากนั้นอ้นกับอู๋ก็ไปหาของกลางคืนต่อ “ข้าว่ามันแปลกหว่ะลุงคนนี้ เอ็งว่าไหมอ้น” อู๋บอก “ข้าว่าแกก็ดูแข็งแรงดีนะ” อ้นบอก “มันไม่ใช่แบบนั้นที่ข้าว่าแปลกหนะ ช่างเถอะเอ็งไม่เข้าใจข้าหว่ะ” อู๋ตอบแบบเอือมระอา “เอาน่าอย่าคิดมาก ข้าเอาอยู่” อ้นตอบแบบมั่นๆ ทั้งคู่หาของต่อจนเวลาล่วงเลย จนถึง 22.30 น. “ข้าว่าเรากลับบ้านกันเถอะ ดึกมาละของก็เริ่มเต็มละ” อู๋บอก “ได้เลยหว่ะข้าว่าเริ่มหนักละ เดี๋ยวข้าแวะเอาของไปแบ่งให้ลุงก่อนนะ อุตส่าอยู่เฝ้า” อ้นบอก อ้นเดินเข้าไปหาลุง “ลุงครับ นี่ผมแบ่งให้ครับลุงอุตส่าห์ อยู่เป็นเพื่อนพวกเรา” อ้นบอกพลางส่งถุงให้ “เอ้อ ขอบใจมากเจ้าหนุ่ม พวกเอ็งนี่เป็นเด็กดีนะ แล้วจะกลับกันแล้วรึ” ลุงถาม “ใช่ครับลุงได้ของมาเยอะแล้ว และนี่ก็ดึกมากแล้วครับ” อ้นตอบ “โอเค งั้นเดี๋ยวข้าจะกลับแล้วนะ ถามมีโอกาสคงได้เจอกันใหม่ ” ลุงบอกลาพร้อมกับเดินกลับไปทางหมู่บ้าน “เจ้าอ้น ข้าว่าข้าจะไปอึ๋ ก่อนหว่ะทนไม่ไหวละ” อู๋บอกพร้อมกับวิ่งไปข้างทาง “เอ้อรีบมานะ ข้ารอเอ็งอยู่” อ้นบอก ระหว่างที่เจ้าอู๋วิ่งไป ก็หันไปทางที่ลุงเดินไปทางหมู่บ้าน แต่สิ่งที่เห็นคือความว่างเปล่า “หึ้ย ลุงแกเดินไวขนาดนั้นเลยเหรอว่ะ สงสัยจะแข็งแรงจริงๆ” อู๋คิดพลางทำธุระไป อ้นที่ยืนรออยู่ที่จักรยาน ก็มองกวาดสายตาไปทั่ว จนไปสะดุดตากับบริเวณกลางน้ำ เป็นเด็กผู้หญิงผมยาว กำลังตีมือที่ผิวน้ำอย่างแรง ใช่แล้วเหมือนกำลังจะจมน้ำ อ้นเลยกระโดดลงน้ำจะไปช่วย พอว่ายไปได้สักพัก “เห่ยนี่มันอะไรว่ะเนี่ย” อ้นตกใจ ภาพที่เห็นตรงหน้าคือ เด็กผู้หญิงที่จมน้ำตอนนี้ ลอยตัวขึ้น แต่ส่วนท่อนล่างลงไปยังจมอยู่ในน้ำ และกำลังลอยเข้ามาใกล้อ้น อ้นว่ายหนีกลับขึ้นฝั่งแบบไม่คิดชีวิต แต่ผู้หญิงคนนั้นก็ลอยเข้ามาใกล้ จนเกือบจะถึงตัว แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงน้ำแหวกคล้ายอะไรหนักๆตกลงน้ำระหว่าง อ้นกับผู้หญิงตนนั้น อ้นหันกลับมามอง เป็นลุงคนนั้นลุงที่แกมายืนรออ้นกับอู๋หาของ ตอนนี้แกยืนขวางผู้หญิงตอนนั้น ในลักษณะเดียวกัน คือลอยอยู่ครึ่งบนแต่ครึ่งล่างอยู่ในน้ำ ลุงคำรามเสียงดังเป็นเสียงเหมือนสัตว์ป่า หรืออะไรสักอย่างแต่ทรงพลังมาก อ้นไม่รอดูอะไรแล้วรีบขึ้นจากน้ำแล้ววิ่งไปที่จักรยาน เป็นจังหว่ะเดียวกับที่อู๋ทำธุระเสร็จ “ต้องรีบไปแล้ว ต้องรีบไปแล้ว อยู่ไม่ได้แล้ว อยู่ไม่ได้แล้ว ” อ้นโวยวายแล้วรีบปั่นจักรยานออกไป “เห่ย เอ็งรีบไปไหนรอข้าด้วย มันเกิดอะไรขึ้น” อู๋สงสัยแล้วก็รีบปั่นจักรยานตามไป เมื่อปั่นมาถึงร้านขายของทั่วไป ที่ตอนนี้กำลังจะปิดอ้นจึงเล่าเรื่องทุกอย่างให้อู๋ฟัง “เอ็งไม่น่าลงไปช่วยเลยนะเจ้าอ้น เอ็งไม่คิดว่ามันแปลกเหรอ คนอะไรมาตกน้ำกลางดึกขนาดนี้ พระเอกสุดๆ” อู๋แซว “ก็ข้าไม่รู้นี่หว่า คิดว่าเป็นคน บังเอิญ หรืออะไรที่... นั้นหละ” อ้นตอบแบบยังไม่หายช็อค “อ่าวๆ ไปเจออะไรกันมาหละ ดูหอบมาเชียว” เจ้าของร้านถามขึ้น “ไปบึงดำกันมาครับ ไปหาของกลางคืน” อู๋ตอบ “โห ถือว่าโชคดีนะที่เอ็งไม่เป็นอะไร ที่นั้นหนะเขาว่ามีพรายน้ำอาศัยอยู่ ไม่มีใครเขาไปแถวนั้นกันหรอกตอนกลางคืน เอ็งไม่สังเกต รึ “ใครจะไปรู้หละลุง นึกว่าชาวบ้านขี้เกียจออกจากบ้านกันวันนี้” อ้นตอบ “ถ้าเจอดี แล้วยังรอดมานี่ แปลว่าเจ้าที่แถวนั้นช่วยไว้ใช้ไหม” เจ้าของร้านถาม “น่าจะใช่นะ ลุง ผมแบ่งของให้แก แกเลยมาช่วยผมผมคิดว่านะ” อ้นตอบ “รอดมาก็ดีแล้ว คราวหน้าคราวหลังก็อย่าไปเล่นแถวนั้นตอนกลางคืนหละ แล้วก็รีบกลับบ้านซะ ข้าจะปิดร้านและ” เจ้าของร้านบอก ทั้งคู่ปั่นจักรยานมาถึงบ้านก็แยกย้ายกันไปพักผ่อน เพราะพรุ่งนี้มีเรียน 

          พอถึงรุ่งเช้า อ้นมีอาการไข้ขึ้น เรียกได้ว่าโดนหลอกจนจับไข้เลยทีเดียว อู๋ที่ไปโรงเรียนคนเดียว ก็เอาเรื่องที่เจอมาเมื่อคืนไปเล่าให้ ต้น แจ็ค และโอฟัง ทั้งกลุ่มตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น เลยว่าตอนเย็นจะเข้าไปดูเจ้าอ้นสักหน่อย ระหว่างที่นั่งคุยกันนั้น ก็มีลูกบอลจากสนามลอยมาด้วยความแรง กระแทกเข้าที่หลังหัวของโอ และพลักให้หัวไปกระแทกกับโต๊ะที่นั่งอยู่ “เห่ยเจ้าโอ เป็นยังไงบ้างว่ะๆ ๆ ๆ” ทุกคนถาม ตอนนี้โอหัวแตก และไม่ได้สติทุกคนเลยแจ้งอาจารย์ เพื่อนำตัวโอส่งโรงพยาบาล To Be Continue.